شب به خير جناب كنت و كاكتوس
اکبر رادی
کتاب «شب به‌خیر جناب کنت و کاکتوس» اثر اکبر رادی، از جمله آثار برجستهٔ ادبیات نمایشی ایران است که توسط انتشارات قطره منتشر شده است.
دربارهٔ نویسنده:
اکبر رادی (۱۳۱۸–۱۳۸۶)، نمایشنامه‌نویس برجستهٔ ایرانی، با آثاری چون «آمیز قلمدون»، «خانمچه و مهتابی» و «تانگوی تخم‌مرغ داغ» شناخته می‌شود. او با نثری قوی و سرشار از مایه‌های فرهنگ عامه، شخصیت‌هایی خلق کرده که بازتابی از جامعهٔ معاصر ایران هستند.
ویژگی‌های کتاب:
● زبان زنده و شفاف
● ترکیب واقع‌گرایی و درون‌گرایی: رادی در این دو نمایشنامه، وقایع به ظاهر سادهٔ زندگی روزمره را با درونیات پیچیدهٔ شخصیت‌ها پیوند می‌زند. دغدغه‌های فلسفی و روان‌شناختی شخصیت‌ها به‌خوبی با فضای اجتماعی اطرافشان گره خورده است.
● شخصیت‌پردازی دقیق
● فضاسازی تئاتری قوی
● رویکرد روان‌کاوانه به شخصیت‌ها
محتوای کتاب:
در نمایشنامهٔ «شب به‌خیر جناب کنت»، رادی داستان زوجی کهن‌سال را روایت می‌کند که در مواجهه با گذر زمان و خاطرات گذشته، به تأمل در زندگی خود می‌پردازند. این اثر با ترکیبی از لحظات کمیک، رمانتیک و تراژیک، به بررسی مفاهیمی چون مرگ، امید و گذر عمر می‌پردازد.
نمایشنامهٔ «کاکتوس» داستان یک پزشک و یک نمایشنامه‌نویس را روایت می‌کند که درگیر روزمرگی زندگی شده‌اند. پزشک قصد خودکشی دارد و نویسنده تلاش می‌کند او را از این تصمیم منصرف کند. این نمایشنامه به بررسی بحران‌های وجودی و معنای زندگی می‌پردازد.
بخشی از متن کتاب:
«وحدانی: در هر صورت، تسلیت می‌گم جناب کنت، غم آخرو... این حرفا.
رزیتا: شما، مث اینکه مأمور شده‌ین مرتب به ما شوک بدین.
کنت: یا... شایدم اومدین ما رو دست بندازین.
وحدانی: بنده چه قابلم قربان، که با حضرت عالی شوخی داشته باشم؟ اونم دربارهٔ مرحوم ملکوتی؟
کنت: مرحوم ملکوتی؟ (با انکار بلند می‌شود.) لعنت خدا بر شرِّ شیطان! شما مطمئنین که عوضی نیومدین؟
وحدانی: مگه شما نصرالله خان کنت نیستین؟ همون کنت معروف «لاله‌زار»؟
کنت: خب، بله.
وحدانی: مگه شما خیاط سرِخونهٔ آقای ملکوتی نبودین؟
کنت: خب، چرا.
وحدانی: (کارت کوچکی را به کنت نشان می‌دهد.) مگه این آدرس شما نیس؟
رزیتا: کی آدرس ما رو به شما داده؟»
«شب به‌خیر جناب کنت و کاکتوس» با پرداختن به موضوعات عمیق انسانی و اجتماعی، نمونه‌ای برجسته از توانمندی اکبر رادی در خلق آثار نمایشی است. این کتاب نه‌تنها برای مطالعهٔ شخصی، بلکه به‌عنوان منبعی ارزشمند برای تحلیل‌های تئاتری و ادبی نیز توصیه می‌شود.