مدرسه ی رویایی

مدرسه‌ی رویایی

تتسوکو کورویاناگی

کتاب «مدرسه‌ی رویایی» نوشته‌ی تتسوکو کورویاناگی، خاطرات دوران کودکی او را در مدرسه‌ای به نام «توموئه» روایت می‌کند. این مدرسه، که در ژاپن واقع شده بود، رویکردی بسیار متفاوت و خلاقانه به آموزش داشت.

ویژگی‌های کتاب:

• روایت صمیمانه و دلنشین: نویسنده با زبانی ساده و صمیمی، خاطرات خود را به گونه‌ای بیان می‌کند که خواننده احساس می‌کند در کنار او در حال تجربه‌ی آن لحظات است.
• تصویرسازی قوی: توصیفات دقیق و زنده‌ی نویسنده از مدرسه و محیط اطراف آن، فضایی ملموس و جذاب برای خواننده ایجاد می‌کند.
• پیام‌های آموزنده: کتاب، علاوه بر روایت خاطرات، پیام‌های مهمی در مورد اهمیت آزادی، خلاقیت، و احترام به تفاوت‌های فردی در آموزش و پرورش ارائه می‌دهد.
• تاثیر عمیق: این کتاب میلیون‌ها نفر را در سنین مختلف به خود علاقه‌مند کرده‌است و آن را به یک کتاب پرفروش، با فروش بیش از هفت میلیون نسخه، در ژاپن تبدیل کرده‌است.

محتوای کتاب:

کتاب «مدرسه‌ی رویایی» داستان دختربچه‌ای به نام توتوچان را روایت می‌کند که به دلیل شیطنت‌هایش از مدرسه‌ی عادی اخراج می‌شود. مادرش او را به مدرسه‌ی جدیدی به نام توموئه می‌برد، جایی که با دنیایی کاملاً متفاوت روبرو می‌شود. در این مدرسه، واگن‌های قطار به کلاس‌های درس تبدیل شده‌اند، دانش‌آموزان آزادند هر فعالیتی را که دوست دارند انجام دهند، و معلم‌ها به جای تحمیل قوانین سختگیرانه، به کودکان احترام می‌گذارند و آن‌ها را تشویق به کشف و یادگیری می‌کنند. توتوچان در این مدرسه، تجربیات جدیدی کسب می‌کند، با دوستان جدیدی آشنا می‌شود، و یاد می‌گیرد که چگونه خودِ واقعی‌اش باشد.

بخشی از متن کتاب:

«دلیل نگرانی مادر آن بود که با آن‌که توتوـ چان تازه مدرسه را شروع کرده بود، اخراج شده بود. اخراج شدن از کلاس اول را تصور کنید! این موضوع درست یک هفته قبل اتفاق افتاد. معلم مدرسه به دنبال مادر توتوـ چان فرستاده و مستقیماً سر اصل مطلب رفته بود: «دختر شما نظم کلاس را به‌هم می‌زند، باید از شما بخواهم تا او را به مدرسه‌ی دیگری ببرید.»

معلم زیبا و جوان آهی کشید و گفت: «واقعاً توانم تمام شده است.» مادر کاملاً نگران و دستپاچه شده بود. از خودش می‌پرسید توتوـ چان چه‌کاری کرده که آرامش همه را در کلاس به‌هم زده است! معلم درحالی‌که با حالتی عصبی پلک می‌زد و به موهای کوتاهش دست می‌کشید توضیح داد: «خب، برای شروع، او صدها بار درپوش میزتحریرش را باز و بسته می‌کند. من گفته‌ام هیچ‌کس نباید این‌کار را بکند. مگر این‌که بخواهد چیزی بردارد یا بگذارد. دختر شما دایماً در حال برداشتن یا گذاشتن چیزی است ـ برداشتن یا گذاشتن دفتر، جامدادی، کتاب‌های درسی و یا هر چیز دیگری. مثلاً، می‌خواهیم الفبا بنویسیم، دختر شما در میز تحریرش را بالا می‌کشد، دفترش را بیرون می‌آورد و در میز تحریر را از آن بالا ول می‌کند. سپس دوباره میز تحریرش را باز می‌کند، سرش را داخل آن می‌کند، یک مداد بیرون می‌آورد و سریع در میز تحریر را می‌بندد، یک «آ» می‌نویسد، اگر اشتباه کرده باشد یا آن را بد نوشته باشد باز هم در میز تحریر را باز می‌کند، یک پاک‌کن برمی‌دارد و در میز تحریر را محکم می‌بندد، حرف را پاک می‌کند، بعد در میز تحریر را بازو بسته می‌کند تا پاک کن را درون آن بگذارد ـ همه‌ی کارها را با بالاترین سرعت انجام می‌دهد.»

در مجموع، «مدرسه‌ی رویایی» کتابی است که با روایت شیرین و دلنشین خود، خواننده را به سفری در دنیای کودکی و رویاهایش می‌برد. این کتاب، علاوه بر سرگرم‌کننده بودن، پیام‌های مهمی در مورد اهمیت آزادی، خلاقیت، و احترام به تفاوت‌های فردی در آموزش و پرورش ارائه می‌دهد. این کتاب به خوانندگان کمک می‌کند تا به یاد بیاورند که کودکان تمایل دارند آموزش چگونه باشد.