«گفتن در عین نگفتن»
جواد مجابی
کتاب «گفتن در عین نگفتن» نوشتهٔ جواد مجابی، رمانی است که به بررسی خشونت بی‌دلیل یک نقاش سالخورده با خود و اطرافیانش می‌پردازد و ارادهٔ او برای نابودی را در فضایی گروتسک و رنگارنگ به تصویر می‌کشد.
درباره نویسنده:
جواد مجابی، متولد ۲۲ مهر ۱۳۱۸ در قزوین، شاعر، نویسنده، منتقد ادبی و هنرهای تجسمی، نقاش، طنزپرداز و روزنامه‌نگار ایرانی است. او دارای لیسانس حقوق و دکترای اقتصاد از دانشگاه تهران است و در حوزه‌های مختلف فرهنگی و هنری فعالیت‌های گسترده‌ای داشته است. از او تاکنون ده‌ها کتاب در زمینه‌های شعر، داستان، رمان، نمایشنامه، طنز، مقاله و نقد ادبی منتشر شده است.
ویژگی‌های کتاب:
- سبک روایت: داستان در قالب اعترافات یک نقاش پیر روایت می‌شود که در تنهایی خود، خاطرات و جنایات گذشته‌اش را بازگو می‌کند.
- فضا: نویسنده با استفاده از فضایی گروتسک و رنگارنگ، به توصیف دنیای درونی و بیرونی شخصیت اصلی می‌پردازد.
- مضامین: بررسی ریشه‌های خشونت، تأثیر گذشته بر حال و آینده، و تنهایی و انزوای هنرمند از جمله مضامین مطرح در این رمان هستند.
محتوای کتاب:
داستان دربارهٔ نقاشی است که به دلیل گذشتهٔ خانوادگی‌اش، در دنیای هنر پذیرفته نشده است. او پس از قتل پدرش، ثروت او را تصاحب می‌کند؛ اما این جنایت پایان کار نیست؛ او دوستان و معشوقه‌هایش را نیز به قتل می‌رساند و در سردابهٔ عمارتش دفن می‌کند.
بخش هایی از متن کتاب:
«گاهی نیم‌شب بلند می‌شوم، به رسم دیرین می‌روم توی باغ. در این سن و سال قدم زدن در تاریکی برایم خطرناک است، اما این تاریکی از ظلمتی رعب‌انگیز که بر رویای هرشبه‌ام فرومی‌افتد سیاه‌تر نیست. راه می‌روم و جایی در راه حس می‌کنم مادرم دنبالم می‌آید، نگران. صدای پایی نمی‌شنوم، اما دلم می‌گوید پی‌جوی من و مواظب من است. هیچ‌وقت برنگشته‌ام تا او را ببینم، شک ندارم دنبالم می‌آید. جرئت نمی‌کنم به پشت سر نگاه کنم، می‌ترسم یکدفعه برگردم و او آن موقع آن‌جا نباشد، آن وقت رشته باریکی که بین من و او هنوز استوار مانده یکباره بگسلد، اعتمادم به او در نومیدترین ترس دهشتناک فروریزد.»
درمجموع، کتاب «گفتن در عین نگفتن» با نثری روان و توصیفاتی دقیق، به واکاوی روانی یک هنرمند منزوی می‌پردازد و با پرداختن به جنبه‌های تاریک شخصیت او، خواننده را به تأمل در مورد تأثیر گذشته و تنهایی بر رفتارهای انسان وامی‌دارد.