دانیل خارمس

دانیل خارمس، نویسنده، شاعر و نمایشنامه‌نویس روس، پدیده‌ای غیرعادی در تاریخ ادبیات جهان به شمار می‌رود. داستان‌های عجیب او گاهی پیش از آن که آغاز شوند پایان می‌یابند. مخاطب داستان‌های خارمس، در دالان بی‌انتهای حیرت حاصل از آن‌ها، حتا لحظه‌ای از یورش شوخ‌طبعی بی‌رحمانهٔ او در امان نیست. استاد بلامنازع قالبی که اکنون آن را با نام مایکروفیکشن می‌شناسیم چیره‌دستانه عناصر سوررئال و ابزورد را در هم می‌آمیزد و گونه خاصی از ادبیات آوانگارد پدید می‌آورد که حتا با گذشت بیش از هفتاد سال از درگذشت نویسنده‌اش جذابیت ادبی خود را حفظ کرده است.

خارمس در سن پترزبورگ به دنیا آمد و در آنجا تحصیل کرد. او در جوانی از آثار نویسندگانی مانند نیکلای گوگول، لوئیس کارول و ادوارد لیر تأثیر گرفت. خارمس در دهه 1920 شروع به نوشتن کرد و آثارش به سرعت مورد توجه منتقدان و خوانندگان قرار گرفت.

آثار خارمس اغلب از نظر طنز تلخ و نگاه انتقادی به دنیای اطرافش متمایز می شوند. او از زبان و فرم برای ایجاد تصاویری عجیب و غریب و غیرمنتظره استفاده می کرد که خوانندگان را به چالش می کشید.

خارمس در طول زندگی خود به دلیل آثارش مورد آزار و اذیت حکومت شوروی قرار گرفت. او در سال 1939 دستگیر شد و به اتهام "ضد انقلاب" به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد. او در سال 1942 در اردوگاه به دلیل گرسنگی و بیماری درگذشت.

برخی از آثار برجسته خارمس عبارتند از:

- مجموعه داستان کوتاه «امروز چیزی ننوشتم» (1939)
- مجموعه داستان کوتاه «پوسیدگی» (1928)
- نمایشنامه «الیزابت بام» (1932)

آثار خارمس به زبان های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسه، آلمانی و اسپانیایی ترجمه شده است.