مهدی درخشان

دکتر مهدی درخشان، دانشمند و ادیب نامداری که در سال ۱۲۹۷ در همدان دیده به جهان گشود، یکی از چهره‌های شاخص و تأثیرگذار در حوزه زبان و ادبیات فارسی در قرن چهاردهم و پانزدهم هجری شمسی بود. پس از طی مراحل تحصیلی در ایران و اخذ مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، وی به تدریس در دانشگاه‌های تهران و آنکارا پرداخت و شاگردان بسیاری را تربیت نمود.

دکتر درخشان در طول حیات علمی خود، به تحقیق و پژوهش در زمینه‌های مختلف زبان و ادبیات فارسی پرداخت و دستاوردهای ارزشمندی را از خود به یادگار گذاشت. از جمله این دستاوردها می‌توان به تألیف ۱۱ جلد کتاب در حوزه‌های زبان فارسی، بزرگان و سخن‌سرایان و معارف اسلامی اشاره کرد. همچنین، وی بیش از ۳۰ مقاله به زبان‌های فارسی و انگلیسی در مجلات معتبر داخلی و خارجی منتشر نمود که نشان از عمق دانش و تبحر وی در این حوزه دارد. دکتر درخشان با نثری شیوا و روان و اشعاری دلنشین، توانست جایگاه ویژه‌ای در میان اهل ادب و دانش پیدا کند. وی با نگاهی ژرف و تحلیلی به ادبیات فارسی، به نقد و بررسی آثار بزرگان این عرصه پرداخت و دیدگاه‌های نوینی را در این زمینه ارائه داد.

دکتر درخشان سرانجام در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۳۷۲ در سن ۷۵ سالگی دار فانی را وداع گفت و فقدان او ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه علمی و ادبی کشور بود. آثار و اندیشه‌های دکتر مهدی درخشان همچنان الهام‌بخش پژوهشگران و علاقه‌مندان به زبان و ادبیات فارسی است و یاد و نام او در تاریخ ادبیات ایران ماندگار خواهد ماند.

برخی آثار:

▪︎ بزرگان و سخن‌سرايان همدان

▪︎ سبک نثر فارسى از قرن چهار تا چهارده

▪︎ تصحيح ديوان ناصرى بخارى

▪︎ ينبوع الاسرار فى نصايح الابرار

▪︎ المستخلص يا جواهر قرآن

▪︎ تأثير قرآن و حديث در ادبيات فارسى

▪︎ درباره‌ی زبان فارسی