اسکات فیتز‌جرالد

فرانسیس اسکات کی فیتزجرالد زادهٔ ۲۴ سپتامبر ۱۸۹۶ – درگذشتهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۴۰ نویسندهٔ آمریکایی بود که بیشتر به خاطر رمان‌های گتسبی بزرگ (۱۹۲۵)، این سوی بهشت (۱۹۲۵)، زیبا و ملعون (۱۹۲۲)، و لطیف است شب (۱۹۳۴) شناخته می‌شود. آثار او به‌خاطر توصیفات درخشان ، بررسی‌های دقیق از شخصیت‌های آمریکایی، و تأمل در مورد ماهیت رویاهای آمریکایی، مورد تحسین قرار گرفته‌اند.

فیتزجرالد در سنت‌پال، مینه‌سوتا، به دنیا آمد. پدرش فروشندهٔ بیمه بود و مادرش از یک خانوادهٔ ایرلندی‌تبار بود. او از کودکی علاقهٔ زیادی به نوشتن داشت و اولین داستان خود را در ۱۳ سالگی منتشر کرد. در ۱۶ سالگی به دانشگاه پرینستون رفت، اما به دلیل مشکلات مالی و تحصیلی در سال ۱۹۱۷ از دانشگاه اخراج شد.

پس از اخراج از دانشگاه، فیتزجرالد شروع به نوشتن برای مجلات و روزنامه‌ها کرد. اولین رمان او، این سوی بهشت، در سال ۱۹۲۵ منتشر شد و به موفقیت بزرگی دست یافت. این رمان داستان یک زوج جوان از طبقهٔ متوسط را روایت می‌کند که در جستجوی رویای آمریکایی به نیویورک می‌آیند.

رمان بعدی فیتزجرالد، گتسبی بزرگ، در سال ۱۹۲۵ منتشر شد و به یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات آمریکا تبدیل شد. این رمان داستان جی گتسبی، مرد ثروتمندی را روایت می‌کند که با برگزاری مهمانی‌های مجلل، سعی می‌کند معشوقهٔ قدیمی خود را به دست آورد.

فیتزجرالد در سال‌های پایانی زندگی خود با مشکلات مالی و بیماری الکل دست و پنجه نرم می‌کرد. او در سال ۱۹۴۰ در سن ۴۴ سالگی درگذشت.

آثار فیتزجرالد تأثیر زیادی بر ادبیات آمریکا داشته‌اند. او یکی از مهم‌ترین نویسندگان عصر جاز و از پیشگامان ادبیات مدرن آمریکا محسوب می‌شود.

آثار اسکات فیتزجرالد

رمان‌ها: 
این سوی بهشت (۱۹۲۵)
گتسبی بزرگ (۱۹۲۵)
زیبا و ملعون (۱۹۲۲)
لطیف است شب (۱۹۳۴)
آخرین قارون (۱۹۳۴)
مجموعه داستان‌های کوتاه: 
بازگشت به بابل (۱۹۳۱)
سبزیجات (۱۹۳۲)
داستان‌های نیویورکر (۱۹۴۱)