بلقیس سلیمانی

بلقیس سلیمانی، نویسنده، منتقد ادبی و پژوهشگر معاصر ایرانی، در شهرستان رابر استان کرمان متولد شد. او تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته فلسفه در دانشگاه تهران به پایان رساند.

سلیمانی فعالیت ادبی خود را از سال ۱۳۷۵ با انتشار داستان کوتاه در مجلات و روزنامه‌ها آغاز کرد. نخستین مجموعه داستان کوتاه او با عنوان «بازی عروس و داماد» در سال ۱۳۷۸ منتشر شد. این مجموعه داستان با استقبال خوبی از سوی مخاطبان و منتقدان روبرو شد و به عنوان یکی از آثار موفق ادبیات داستانی ایران در دهه هفتاد شناخته می‌شود. رمان «بازی آخر بانو» دومین اثر بلند او است که در سال ۱۳۸۵ منتشر شد و برنده جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان شد و به عنوان یکی از آثار برجسته ادبیات داستانی ایران در دهه هشتاد شناخته می‌شود. از دیگر آثار او می‌توان به رمان‌های «خاله بازی»، «سگ سالی»، «شام آخر در سرخ ده» و «شب طاهره» و مجموعه داستان‌های کوتاه «آن مادران این دختران»، «پیاده»، «تخم شر»، «من از گورانی‌ها می‌ترسم» و «نام کوچک من بلقیس» اشاره کرد.

آثار بلقیس سلیمانی به زبان‌های انگلیسی، ایتالیایی و عربی ترجمه شده‌اند. او همچنین در جشنواره‌های ادبی داخلی و خارجی زیادی به عنوان داور حضور داشته‌است.

این نویسنده در آثار خود به مسائل اجتماعی و زنانه توجه ویژه‌ای دارد. او در داستان‌هایش به روایت زندگی زنان در جامعه ایران می‌پردازد و دغدغه‌ها و چالش‌های آنان را به تصویر می‌کشد.