ساموئل بکت

ساموئل بارکلی بکت، نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی، در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد. او به خاطر آثار بدیع و تاثیرگذارش، که پوچی و بیهودگی زندگی را به تصویر می‌کشند، به شهرت جهانی رسید.

آثار برجسته:

- نمایشنامه: در انتظار گودو (۱۹۵۲)، آخر بازی (۱۹۵۷)، نه من (۱۹۷۵)
- رمان: وات (۱۹۴۵)، مولوی (۱۹۵۱)، مالون می‌میرد (۱۹۵۱)، نام‌ناپذیر (۱۹۵۳)

سبک و مضامین آثار او:

- تئاتر پوچی: بکت به خاطر خلق "تئاتر پوچی" مشهور است، ژانری که پوچی و بی‌معنی بودن زندگی را به تصویر می‌کشد.
- شخصیت‌های رنجور: شخصیت‌های بکت غالباً در شرایطی ناامیدکننده و بی‌معنی گرفتار شده‌اند و با پوچی و بی‌هدفی زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند.
- زبان‌پردازی: بکت به خاطر مهارتش در زبان‌پردازی و استفاده از زبانی ساده و گاه طنزآمیز برای بیان مفاهیم عمیق فلسفی شناخته می‌شود.

جوایز و افتخارات:

1- جایزه نوبل ادبیات: بکت در سال ۱۹۶۹ به خاطر "نوشته‌هایش - در قالب رمان و نمایش - که در فقر معنوی انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را می‌جوید" برنده جایزه نوبل ادبیات شد.
2- جایزه ادبی فورمنتر: بکت در سال ۱۹۶۱ برنده جایزه ادبی فورمنتر شد.