یاسوناری کاواباتا

یاسوناری کاواباتا (زاده ۱۱ ژوئن ۱۸۹۹ - درگذشته ۱۶ آوریل ۱۹۷۲) نویسندهٔ داستان‌های کوتاه و رمان، نخستین ژاپنی بود که برندهٔ جایزه ادبیات نوبل شد.

زندگی‌نامه

او در کودکی (تا ۹ سالگی) خویشاوندان خود از جمله مادر، پدر، مادربزرگ و تنها خواهرش را از دست داد؛ که دلیل حس انزوا و درون مایهٔ مرگ در اکثر آثارش را همین یتیمی زودهنگام دانسته‌اند.

او در سال ۱۹۲۴ از دانشگاه امپراتوری توکیو در رشته ادبیات فارغ‌التحصیل شد. اولین اثر موفق او رقاصه ایزو در سال ۱۹۲۵ به چاپ رسید.

در سال ۱۹۴۵ یکی از بهترین آثارش آوای کوهستان را نوشت و در سال ۱۹۶۸ موفق به دریافت جایزه نوبل شد. دربارهٔ خودکشی یوکیو میشیما دوست نزدیک خود گفت: "هرچه هم انسان از جهان بیگانه باشد خودکشی راه حل نیست. هرچه آدمی که خودکشی کرده در خور ستایش باشد باز هم بسیار دورتر از قدیسان جای دارد."

در سال ۱۹۶۸

وی که سال‌ها از ضعف جسمانی شدید رنج می‌برد در ۱۶ آوریل ۱۹۷۲ در شهر زوچی به وسیله گاز خودکشی کرد، هرچند برخی از دوستان و همچنین بیوهٔ کاواباتا، مرگ او را به‌خاطر یک اتفاق یا اشتباه می‌دانند.

آثار ترجمه شده به فارسی

رقصنده ایزو (۱۹۲۶ م)، رؤیا طیبی ، انتشارات شهر خورشید
سرزمين برفی (۱۹۴۷ م)، رضا دادویی، نشر آدورا
هزار درنا (۱۹۵۲–۱۹۴۹ م)، رضا دادویی، نشر آدورا
آوای کوهستان (۱۹۵۴ م)، رضا دادویی، نشر آدورا
استاد (۱۹۵۴–۱۹۵۱ م)، مانی پارسا، نشر نو
خانه خوبرویان خفته (۱۹۶۱ م)، رضا دادویی، انتشارات سبزان
زیبایی و افسردگی (۱۹۶۴ م)، رضا دادویی، نشر آدورا
داستان‌های کفدستی (۱۹۷۲–۱۹۲۳ م)، محمّدرضا قلیچ خانی، نشر کتابسرای تندیس
کیوتو (پایتخت قدیم) (۱۹۶۲ م)، مهدیه عباس پور، نشر چشمه
قلمرو رؤیایی سپید (۱۹۶۸ م)، مجتبی اشرفی، انتشارات ققنوس