ذبیح‌الله منصوری

ذبیح‌الله منصوری (زادهٔ ۱۲۷۶ در سنندج – درگذشتهٔ ۱۳۶۵ در تهران) با نام‌های مستعار پیشتاز و ناصر، یکی از پرکارترین مترجمان تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، روزنامه‌نگار و نویسنده است.

فعالیت‌های منصوری:

• ترجمه:

• منصوری بیش از 280 کتاب را ترجمه کرد که بسیاری از آنها جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های تاریخ ایران هستند.
• منصوری به دلیل سبک نگارش خاص خود در ترجمه، مورد انتقاد برخی منتقدان قرار گرفته است.
• منتقدان معتقدند که او در ترجمه‌ها به وفاداری به متن اصلی پایبند نبوده و گاه اطلاعات و داستان‌های خود را به متن اضافه می‌کرده است.
• با این حال، منصوری با روایت‌های جذاب و خواندنی خود، بسیاری از ایرانیان را به مطالعه کتاب‌های تاریخی و ادبی علاقه‌مند کرد.
• برخی از مشهورترین ترجمه‌های او عبارتند از:

• خواجه تاجدار (تاریخ زندگی اسکندر مقدونی)
• خداوند الموت (تاریخ زندگی حسن صباح)
• ابن سینا نابغه‌ای از شرق
• اسپارتاکوس
• امام حسین و ایران
• اندیشه‌های یک مغز بزرگ

• تألیف:

• منصوری علاوه بر ترجمه، چندین کتاب نیز تألیف کرد.
• مشهورترین کتاب تألیفی او علوم اسلامی در قرن اول هجری است.

• روزنامه‌نگاری:

• منصوری در روزنامه‌های مختلفی از جمله کوشش، ایران و اطلاعات فعالیت می‌کرد.
• او در روزنامه‌نگاری نیز به سبک خاص خود مشهور بود و مقالات و گزارش‌های خواندنی و جذابی می‌نوشت.

منصوری تحصیلات دانشگاهی نداشت و به صورت خودآموز زبان فرانسه و انگلیسی را یاد گرفت. منصوری در سال ۱۳۶۵ در سن ۸۹ سالگی در تهران درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. ذبیح‌الله منصوری با ترجمه‌ها و تألیفات خود، نقشی مهم در ترویج فرهنگ کتابخوانی در ایران داشت. او با روایت‌های جذاب و خواندنی خود، بسیاری از ایرانیان را به مطالعه تاریخ و ادبیات علاقه‌مند کرد.