پرویز دوایی

پرویز دوایی، منتقد برجسته ماهنامه فیلم، نویسنده و مترجم نامدار ایرانی، در بیست و هفتم آذر ماه سال هزار و سیصد و چهارده در تهران متولد شد. وی از اواخر دهه پنجاه شمسی در پراگ، پایتخت جمهوری چک، سکونت دارد.

پرویز دوایی، پس از اخذ مدرک زبان انگلیسی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، به ترجمه مقالات سینمایی و متن گفتگوی فیلم‌ها پرداخت. همکاری وی با نشریات سینمایی برجسته‌ای نظیر سپید و سیاه، فردوسی، رودکی، روشنفکر و سینما و نگین، شهرت او را به عنوان منتقد فیلم تثبیت کرد. گاه در ماهنامه سینمایی فیلم نیز به نگارش مقاله یا مطلب می‌پرداخت. آخرین مقاله او در ایران با عنوان "خداحافظ رفقا" در سال ۱۳۵۳ در مجله سپید و سیاه به چاپ رسید و پس از آن برای گذراندن دوره آموزشی عازم چکسلواکی شد و در پراگ اقامت گزید. 

 دوایی در زمره بنیانگذاران کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود و در کنار بزرگانی چون پرویز کلانتری، عباس کیارستمی، اکبر صادقی، نورالدین زرین کلک، سیروس طاهباز و خسرو سینایی در این امر خطیر مشارکت داشت. ایشان همچنین در سال‌های 1350 و 1352 عهده‌دار مسئولیت دبیری جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان بود. 

آثار:

·        باغ

·        بازگشت یکه‌سوار

·        سبز پری

·        ایستگاه آبشار

·        بلوار دل‌های شکسته، ۱۳۸۴

·        امشب در سینما ستاره، ۱۳۸۷

·        درخت ارغوان (نامه‌هایی از پراگ)، ۱۳۹۲

·        به خاطر باران (نامه‌هایی از پراگ)، ۱۳۹۳

·        روزی تو خواهی آمد (نامه‌هایی از پراگ)، ۱۳۹۵

·        خیابان شکرچیان (نامه‌هایی از پراگ)، ۱۳۹۷

ترجمه:

·        تنهایی پرهیاهو (بهومیل هرابال)

·        نی سحرآمیز و چند داستان دیگر (بهومیل هرابال)

·        سینما به روایت هیچکاک (فرانسوا تروفو)

·        بچه هالیوود (زندگی‌نامه رابرت پریش)

·        سرگیجه (فیلمنامه ساموئل ای تیلور)

·        استلا (جان دوهاتوگ) 

·        ادیسه فضایی (آرتور سی. کلارک)

·        ذن در هنر نویسندگی (ری برادبری) 

·        فن سناریو نویسی (نوشته یوجین ویل)