خرید کتاب درشتی - فروشگاه می‌خوانم mikhanam.com

درشتی

علی اشرف درویشیان

آثار درویشیان در زمره ادبیات واقع‌گرایانه ی اجتماعی قرار می‌گیرند. او با قلمی ساده و صمیمی، به رنج و محرومیت مردم ستمدیده می‌پرداخت. شخصیت‌های داستان‌های درویشیان، معمولاً از طبقات پایین جامعه هستند که با فقر، تبعیض و بی‌عدالتی دست و پنجه نرم می‌کنند.

درشتی مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه انتقادی و اجتماعی نوشته‌ی علی‌اشرف درویشیان، نویسنده و مترجم برجسته‌ی ایرانی، است که در سال ۱۳۶۰ منتشر شد. این کتاب شامل ۱۰ داستان کوتاه است که همگی در کردستان ایران و در خلال جنگ ایران و عراق روایت می‌شوند.

درویشیان در این مجموعه داستان، تصویری تلخ و گزنده از رنج‌ها و مصیبت‌هایی که جنگ بر سر مردم بی‌گناه، به خصوص مردم کرد، نازل کرده، ارائه می‌دهد. بمباران شیمیایی، آوارگی، مرگ و میر، و از هم پاشیدگی خانواده‌ها از جمله مضامینی هستند که به طور مکرر در داستان‌ها به آن‌ها پرداخته می‌شود.

علاوه بر جنگ، درویشیان در داستان‌هایش به زندگی سخت و طاقت‌فرسای عشایر کرد نیز می‌پردازد. فقر، خشکسالی، و مبارزه برای بقا در طبیعت خشن، از جمله چالش‌هایی هستند که این مردم با آن‌ها روبرو هستند. با وجود فضای غم‌انگیز و سیاه داستان‌ها، باز هم در لابلای آن‌ها می‌توان نشانه‌هایی از امید و عشق را پیدا کرد. درویشیان به ما نشان می‌دهد که حتی در م تاریک‌ترین روزها نیز همیشه امیدی برای ادامه زندگی وجود دارد.

علی درویشیان در نگارش داستان‌های این مجموعه از سبکی واقع‌گرایانه و بی‌آلایش استفاده می‌کند. او با استفاده از زبان ساده و روانی و توجه به جزئیات، تصویری ملموس و جاندار از فضای داستان‌ها و شخصیت‌ها به خواننده ارائه می‌دهد.

اولین داستان این مجموعه به نام "درشتی" از زبان یک پسر روایت می شود. پسر که جهت بریدن نی برای تهیه ی قلم به نیستان رفته، نیزار را آغشته به خون می بیند و از پس روزنه های نی در آن سوی نیزار، شاهد اعدام دسته جمعی افراد است. موضوع اصلی این داستان و قصه های دیگر این مجموعه، وضع اسف بار و تیره و تار زندگی مردم است که در آن بلاها و مشکلات همچون غلتک مردم را زیر می گیرند. به این ترتیب این غلتک یا خود شخصیت ها را له می کند و زندگی شان را نابود می کند و یا برای دیگری اتفاق می افتد و این ها شاهدان این تیره روزی شوم هستند.
فضای اصلی داستان ها ،جنگ و بمباران و حمله های هوایی است که در پی آن جان هزاران انسان بی گناه گرفته شد، اشرف درویشیان نگاه ویژه ای به شرایط کودکان و نوجوانان در این وضع اسفناک دارد. زبان نگارش داستان ها ساده است و بدون هیچ حاشیه ای، نویسنده تلاش می کند تا چهره ی واقعی و سیاه جنگ را به خواننده نشان دهد.

شمارگان	1000
زبان	فارسی
شماره چاپ	6
نوع صحافی	شومیز (مقوایی) با چسب گرم
نوع چاپ متن	دیجیتال تک رنگ
سال چاپ	1394
تعداد صفحه	108
زیرعنوان	داستان‌های کوتاه علی‌اشرف درویشیان
طول	220
قطع	رقعي
عرض	145
شابک	978-964-6194-14-4
نوع کاغذ	تحریر (سفید)
نوع جلد	گلاسه مقوا 250 گرم
عوامل	علی‌اشرف درویشیان نویسنده

آبشوران مجموعه داستان قوی تری بود، خیلی قوی تر. اما به طور کلی، فضای این دو مجموعه داستانی که از علی اشرف درویشیان خواندم، بسیار برای من عزیز بود.
داستان های درویشیان، داستان آدم ها واقعی است، آدم های تنها در جنگ، در سرما، در بیماری ، در فقر..

متن کتاب پر از توصیف های ادبی جذاب است و به نحوی نسبت به بقیه‌ی کتاب هایی که از این نویسنده مطالعه کرده ام از لحاظ محتوا توصیفات متن،متفاوت است.
داستان های این کتاب در زمان جنگ تحمیلی و اتفاقات پیرامون جنگ نوشته شده است.

سه چهار تا داستان خیلی خوب داشت. که بعضیاشون رگه‌هایی از سوررئالیسم هم داشت. در کل حس خوبی داشت. قصه آخر هم درباره ماجرای سردشت بود و تاثیرگذار

در زندگی پای قصه‌های خیلی از قصه‌ گویان نشسته‌ام،‌ اما مادربزرگم از همه‌ آن‌ها بهتر بود و به آنچه می‌گفت آگاهی کافی داشت‌. افسانه را با آب و تاب و با سود جستن از مثل‌ها و اصطلا‌حات محلی بیان می‌کرد‌. آن‌ها را با مسائل روز و نکته‌های مورد علا‌قه ما می‌آمیخت،‌ آرام و بی‌شتاب قصه می‌گفت و عقیده داشت که گفتن متل در روز سبب کسالت و خستگی می‌شود، ‌بنابراین همیشه شب‌ها و به ویژه پیش از خواب برای ما قصه می‌گفت‌. پدرم هم قصه‌ گوی خوبی بود، اما نه به اندازه مادربزرگم‌. او کم‌ سواد بود و برای ما اشعار حافظ و باباطاهر را می‌خواند‌. نخستین کتاب داستانی که به خانه‌ ما آمد، امیرارسلا‌ن نامدار بود که من در ۹ سالگی در شب‌های زمستان برای خانواده می‌خواندم

این داستان های کوتاه همانند دیگر آثار علی اشرف درویشیان عالی بودند منتها زنده یاد علی اشرف درویشیان، این مجموعه داستان ها را به گونه ای دیگر خلق کرده بود. می توان گفت در این آثار درویشیان فقر، جنگ، ترس و ... زمینه های اصلی داستان ها را تشکیل می دادند. به هر حال به فارسی زبانان مطالعه این کتاب را شدیدا پیشنهاد می کنم.
بخش زیبایی از داستان کوتاه کبریت بی خطر از همین مجموعه داستان ها :
خالو بهتر است راه بیفتیم-
آخر استراحت هم لازم است.مگر خستگی سرت نمی شود-
وقت استراحت زیاد است. آن قدر در گور بخوابیم که کسی نباشد بیدارمان کند-

«با گاو آهن غم،زمین غم را شخم زدم
و در آن دانه‌ی غم پاشیدم.
حاصلم غم بود.آن را با داس غم درو کردم.
دانه‌های غم را به آسیاب غم بردم
آرد غم را با آب غم خمیر کردم.
و در تنور غم پختم.
نان غم را بر سفره‌ی غم گذاشتم
همسفره‌ان غم بود.
در کنارش نشستم و با غم خوردم»

آدمی که جنگ را از سر نگذرانده هیچ‌وقت نمی‌داند جنگ یعنی چه؛ تا اینکه یک مجموعه داستان کوتاه می‌خواند از آدم‌هایی که، از بچه‌ها و پدر و مادر‌ها و پدربزرگ‌هایی که عزیزشان را با انفجار هواپیماها از دست می‌دهند. جنگ همین غم سنگین از دست دادن است.