کتاب "جامع التواریخ حسنی، بخش تاریخ سلجوقیان" نوشته شهاب‌الدین حسن یزدی است. این کتاب را بلنت اوز قوزو گودنلی گردآوری کرده است.
حسن بن شهاب‌الدین حسین معروف به ابن شهاب یزدی (۷۹۳-۸۵۸ ق)، مورخ، منجم و شاعر مسلمان در قرن نهم هجری است. وی دارای آثاری مانند جامع التواریخ، رزمنامه و دیوان اشعار می‌باشد. ابن شهاب با القاب مورخ، ادیب و منجم شناخته می‌شد. از مقام ادبی او چیز زیادی دانسته نیست؛ اما خود وی در جامع التواریخ چند بار خود را با نام شهاب‌الدین شاعر نام می‌برد. در همین راستا وی در خدمت خاندان تیموری بود و شاهرخ بن تیمور، غیاث الدین محمد بن بایسنقر، ابوالقاسم بابر را مدح گفته است.
جامع‌التواریخ حسنی، تألیف شهاب‌الدین حسن یزدی، یکی از منابع ارزشمند برای مطالعه تاریخ سلجوقیان، به ویژه دوران سلطنت سلطان سنجر محسوب می‌شود. اهمیت این کتاب در استنادات مکرر آن به منبعی ناشناخته به نام "سنجرنامه" نهفته است. سنجرنامه که ظاهراً اثری منظوم بوده، جزئیات دقیقی از زندگی و حکومت سلطان سنجر ارائه می‌داده است.
حسنی یزدی با بهره‌گیری از سنجرنامه و دیگر منابع، اطلاعات ارزشمندی در مورد جنگ قطوان و سایر رویدادهای مهم دوران سلطان سنجر ارائه کرده است. این اطلاعات به ما کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از شخصیت، سیاست‌ها و دستاوردهای این پادشاه قدرتمند پیدا کنیم. اگرچه سنجرنامه به طور کامل از بین رفته است، اما استنادات مکرر حسنی یزدی به آن نشان می‌دهد که این اثر حاوی اطلاعات بی‌نظیری بوده است. مقایسه اطلاعات ارائه شده در جامع‌التواریخ حسنی با سایر منابع تاریخی، به محققان امکان می‌دهد تا صحت و دقت این اطلاعات را ارزیابی کنند.
جامع‌التواریخ حسنی به عنوان یک منبع مهم تاریخی، به ما کمک می‌کنند تا درک بهتری از تاریخ سلجوقیان و به ویژه دوران سلطنت سلطان سنجر پیدا کنیم. این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به متون تاریخی کهن پیشنهاد می‌کنیم.
