در ابتدای نمایش نامه می خونیم هدف یونسکو تحقیر زبان بوده تو این نمایش و واقعا هم تونست این رو به خوبی نشون بده..
اولین اثری بود که از یونسکو خوندم و منو با همین اولین اثر به خودش علاقه مند کرد.

وقتی خیلی از نویسنده های معاصر تلاش می کنن پوچی رو نشون بدن، به جای اینکه هدفشون رو منتقل کنن، انگار دارن تقلیدی از نوشتن از پوچی رو به جا میارن که حس خوبی به آدم نمی ده.
اما آدم با خوندن آثار این نویسنده های عمق گرا، علاوه بر درک هدف نویسنده، پی می بره که کلماتی که داره می خونه حاصل افکار چه نویسنده ی باهوشی بوده.

خوندنش رو توصیه کنم. خیلی هم وقتگیر نیست :)

زیبا و خواندنی. هر دو نمایشنامه از بهترینهای تئاتر ابزورد هستن. سالهای سال مطالعه و بسیار بسیار استعداد لازمه تا چنین اثری پدید بیاد. از کتابهایی که حتما باید خوند. طنز زیبا و هیچ انگاری پدیده های پرزرق و برقِ روزمره و تلفیق و حذف تمامی قواعد، ویژگی منحصر به فرد آوازخوان طاسه.

بالاخره بعد مدت ها ی کتاب خوب خوندم! :) عااالی بود...

یونسکو در نمایشنامه ی «درس» می‌خواست بگوید «علم حساب به زبان شناسی منجر میشه و زبان شناسی به جنایت».
اما در انتقال این مفهوم به شدت عقیم است. اساسا این مفهوم را خودش هم درست نفهمیده و به همین خاطر اثری ضعیف، بی بن و مایه نوشته است.
کتاب، انگیزه ی شخصیت ها و هیچ چیز دیگری از آن ها را منتقل نمی کند و یونسکو در این جا ضعیف تر از شخصیت پردازی - حتا - یک نویسنده ی آماتور عمل می کند.
تغییر کردن رفتار پروفسور و دختر در حین نمایشنامه، کاملا آنی و مصنوعی است و یونسکو با ناهنرمندی تمام این تغییر را در گیومه به ما القا می کند.
*
آوازخوان طاس:
نفهمیدم!

قلب شما انگار پر از یخ شده, در حالی که ما روی زغالهای گداخته نشستیم

کتابی که ترجمه ی اون به هیچ عنوان به درد بخور نیست! این کتاب رو باید حتما به زبان اصلی خوند!

از اولین نمایشنامه های یونسکو با ترجمه عالی اما خود نمایشنامه ها اعصاب خورد کن و گاهی خنده دارند

بعد سال ها دوباره خواندمش

فکر می کنم تازه فهمیدم چی به چیه | بازیه زبانی | تمسخر | پوچگرایی
اگر این نمایشنامه گیجتان کرد یا دوستش نداشتید ، یونسکو برنده ی این بازی بین خواننده و نویسنده ست.