کتاب به شدت نیازمند ویرایش است. گاه یک مطلب دوباره و سه باره به فاصله چند صفحه تکرار می شود یا ترتیب زمانی کلا از دست می رود و نویسنده فراموش می کند ماجرا را تا کجا بازگو کرده است.
یک خودستایی حیرت آور همراه با فروتنی دروغین در کتاب موج میزند. مثلا نقل قول می کند فلانی گفت تو از تمام فرزندان من سرتری بعد در پاورقی اضافه می کند البته فرزندان او از من بهترند. در بعضی فرازهای کتاب مثل توصیق خودداری نویسنده از حمله به آخوند منتقد در زندان این خودستایی واقعا صورت کمیکی پیدا می کند
عمده مشکل شخص با گروه مجاهدین کم توجهی آنان به مذهب است اما هیچ تز و ایده ای ندارد که چگونه باید نقش مذهب را در سازمانی شبه کومونیستی پررنگ کنند. تنها آیات و احادیث را فهرست می کند

تناقضات و چالش های نیروهای دو طیف مذهبی و غیر مذهبی سازمان مجاهدین خلق به خوبی گزارش شده است. ضمننا برای کسی که دل در گرو فعالیت سیاسی داره خاطرات دلنشین و آموزنده ای محسوب میشه. البته انتقادات محتوایی به ادبیات نویسنده هم وجود داره که سر فرصت به آنها خواهم پرداخت/

یک بررسی دقیق و مفصل درون تشکیلاتی از سازمان مجاهدین خلق