پیگمالیون
جورج برنارد شاو
جورج برنارد شاو، نمایشنامه‌نویس و منتقد اجتماعی ایرلندی، یکی از چهره‌های برجسته ادبیات قرن بیستم بود. او با طنز گزنده و دیدگاه‌های اجتماعی رادیکال خود، تحولی عظیم در تئاتر ایجاد کرد و در سال ۱۹۲۵ جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد.
پیگمالیون، شاهکاری از جورج برنارد شاو، نمایشنامه‌نویسی ایرلندی، داستانی جذاب و طنزآمیز درباره تغییر و تحول هویت است. این اثر که ریشه در اسطوره یونانی پیگمالیون دارد، به بررسی موضوعاتی همچون طبقه اجتماعی، هویت، زبان و قدرت می‌پردازد. شاو با طنزی گزنده و هوشمندانه به انتقاد از جامعه و ساختارهای آن می‌پردازد.شخصیت‌های داستان، به‌ویژه الیزا، بسیار پیچیده و چندبعدی هستند.موضوعاتی که در پیگمالیون مطرح می‌شوند، همچنان در دنیای امروز مرتبط و قابل‌تأمل هستند.
داستان پیرامون هنری هیگینز، یک استاد زبان‌شناسی خودشیفته، و الیزا دولیتل، یک دختر گل‌فروش با لهجه‌ای ضخیم می‌چرخد. هیگینز شرط می‌بندد که می‌تواند با آموزش زبان و آداب اجتماعی، الیزا را به یک بانوی اشراف‌زاده تبدیل کند. در طول داستان، الیزا تحت تغییرات شگرفی قرار می‌گیرد و به زنی با اعتماد به نفس و باهوش تبدیل می‌شود.
مضامین اصلی
طبقه اجتماعی: پیگمالیون به طرز طنزآمیزی به ساختارهای طبقاتی جامعه و اهمیت زبان در تعیین موقعیت اجتماعی افراد می‌پردازد.
هویت: داستان به بررسی این موضوع می‌پردازد که هویت یک فرد تا چه اندازه تحت تأثیر محیط و آموزش قرار دارد.
زبان: زبان در این داستان به عنوان ابزاری قدرتمند برای تغییر هویت و کسب قدرت معرفی می‌شود.
قدرت: هیگینز در ابتدا خود را قدرتمند می‌بیند و بر الیزا مسلط است، اما در طول داستان، رابطه قدرت بین این دو شخصیت تغییر می‌کند.
اقتباس‌های سینمایی و تئاتری
پیگمالیون به دلیل محبوبیت فراوان، بارها و بارها به صورت فیلم و نمایش‌نامه اقتباس شده است. معروف‌ترین اقتباس سینمایی آن، فیلم "بانوی زیبای من" با بازی آدری هپبورن است.
پیگمالیون، اثری است که به خواننده اجازه می‌دهد تا در مورد مفاهیم عمیقی مانند هویت، قدرت و طبقه اجتماعی تأمل کند. این کتاب، هم برای علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک و هم برای کسانی که به دنبال داستانی جذاب و آموزنده هستند، قابل‌توجه است.
