مشاهدات و جزئیات و جزئیات و جزئیات گوشه گوشه زندگی روزمره. لحظات و فکرهایی که در ذهن مشوش انسان امروز می‌گذرد. با تمام سادگی، روانی و طنز ظریفش عجیب به ما آدم‌های این روزها و آنچه در ذهن‌مان می‌گذرد شبیه است. شاید بهترین توصیف همین جمله از کتاب باشد:
«عناصر کوچک و عجیب زندگی‌ای فراموش‌شده که دلایل وجودشان ناشناخته بود.»

داستان از زبان سوم شخص بیان شده ولی در واقع بیشتر از دید اندرو قهرمان داستان مطرح‌میشه، اندرو شخصیت تنها، آسیب دیده و به شدت انزواطلبی هست که تحت تاثیر وقایع گذشته گاها دچار حمله های وحشت میشه، خاطرات گذشته نامشخص هستند و با اشاره های کمی‌که بهشون میشه فقط معلوم میکنن که به دلیلی یک ارتباط عاشقانه خوب از زندگی اندرو پاک‌شده و بعد از اون دیگه نخواسته ارتباطی ایجاد کنه و با دروغ های عجیب و‌غریب و بزرگی‌داره به زندگیش ادامه‌میده،‌تا زمانی که یک‌همکار به همکارهاش اضافه میشه و دوست پیدا میکنه و کم کم این دوستی براش مفهوم دیگه ای پیدا میکنه.
شغل اندرو ارتباط تنگاتنگی با افرادی داره که کاملا تنها و بدون هیچ شخصی در زندگیشون مردن، برای همین خیلی دغدغه اینو داره که سرنوشت خودش هم به همین شیوه ختم نشه، این به صورت مشخص‌اشاره نمیشه ولی در کل اتمسفر داستان جربان داره و اسم کتاب هم اشاره واضحی بهش داره.
خیلی جذبم کرد، بیدار‌موندم که تمومش کنم و نوع بیان و دیدگاه نویسنده رو دوست داشتم، یه حس مثبت اندیشی خاصی در کل‌کتاب جریان داشت. قهرمان داستان در نهایت بخاطر اینکه بنونه از تنهایی نجات پیدا کنه تلاش زیادی کرد که خودشو از قهقرا بکشه بیرون و تاثیرش روی من خیلی خوب بود.

اندرو برای شورای محلی کار می کند و کار غیرمعمولی دارد که تشخیص می دهد افرادی که به تنهایی زندگی کرده و مرده اند، خویشاوندان نزدیک خود را دارند یا خیر.طنز این وضعیت این است که اندرو خود از خانواده، مجرد و تنها زندگی می کند، اگرچه به دلیل سوء تفاهم در طول مصاحبه شغلی، رئیسش فکر می کند که اندرو یک همسر دوست داشتنی و دو فرزند دارد. هنگامی که یک کارمند جدید پنی به بخش ملحق میشود، یک دوستی غیرمعمول متولد میشود، که دیدگاه اندرو را نسبت به خود و سایر افراد تغییر میدهد در حالی که موضوع کتاب به هیچ وجه سبک نیست، نحوه برخورد نویسنده با موضوع اصلی، تفکر برانگیز و بله، تأیید کننده زندگی است. من احساس می کنم این یک کتاب مهم در این روزگار است که تنهایی به دلایل مختلف اجتماعی بسیار گسترده شده است. من عاشق سبک نوشتن، طنز و عمق غیرمعمول شخصیت های ریچارد روپر، هر دو اصلی و ثانویه بودم. قطعا توصیه می شود. از ادلوایس و گروه پنگوئن پاتنام برای ARC در ازای یک نظر صادقانه تشکر کنید.

یک پیش فرض عالی، تا حدودی توسط شخصیت اصلی بسیار خسته کننده کتاب خراب شده است.