در دنیای سینما، فیلمنامه‌ها اغلب به عنوان طرحی اولیه برای فیلم دیده می‌شوند، چارچوبی خام که توسط کارگردان و عوامل دیگر به تصویر کشیده می‌شود. اما در این میان، فیلمنامه‌هایی نیز وجود دارند که فراتر از این تعریف ساده عمل می‌کنند و به مثابه آثار ادبی ناب، ارزشی مستقل می‌یابند. این دسته از فیلمنامه‌ها، حامل ظرافت‌ها و اصالتی هستند که آن‌ها را به تجربه‌ای لذت‌بخش برای مطالعه و خوانش تبدیل می‌کنند.
روز برمی‌آید، یکی از فیلم‌های بی‌نظیر مارسل کارنه، بدون شک در زمره شاهکارهای دیدنی سینما و از مهم‌ترین آثار تاریخ سینمای فرانسه به حساب می‌آید. این فیلم که حاصل همکاری بی‌نظیر ژاک پره‌ور و مارسل کارنه است، به عنوان یکی از بهترین نمونه‌ها از سبک «رئالیسم شاعرانه»، تأثیری عمیق بر سینمای جهان گذاشته است.
در این فیلم، شاهد داستان مردی از طبقه کارگر هستیم که در حاشیه جامعه زندگی سختی را تجربه می‌کند. او سرخورده و طرد شده از اجتماع است و در دل زندگی پر از نومیدی خود، به دنبال لحظات کوتاهی از عشق و شور و رمانتیسیزم می‌گردد. عشقی که به مثابه راه فرار و نجات برای او جلوه می‌کند، اما در نهایت به تراژدی منجر می‌شود.
روز برمی‌آید، فیلمی عمیق و تأثیرگذار است که به زیبایی، تصویری از رنج انسان، عشق نافرجام و سرنوشتی محتوم را به تصویر می‌کشد.
