کتاب «از غربت، با عشق» اثر محمد مفتاحی، مجموعه‌ای ارزشمند از نامه‌های رد و بدل شده بین دو هنرمند برجسته‌ی ایرانی، هانیبال الخاص و م. آزاد، است. این نامه‌ها که در بازه‌ی زمانی ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۶ نوشته شده‌اند، علاوه بر نمایش عمق دوستی و احترام متقابل این دو هنرمند، تصویری زنده از فضای فرهنگی و هنری آن دوران ارائه می‌دهند.
محمد مفتاحی متولد سال ۱۳۵۶ کرج، شاعر، پژوهشگر ادبی و روزنامه‌نگار ایرانی، كارشناس ارشد زبان و ادبيات فارسی و دبیر ادبیات است.
در این نامه‌ها، هانیبال الخاص که به عنوان یک نقاش شناخته می‌شود، به طور مداوم به دانش و بینش ادبی م. آزاد ارجاع می‌دهد و از او به عنوان یک استاد و راهنما یاد می‌کند. این رابطه استاد و شاگردی، فراتر از آموزش‌های هنری، به یک دوستی عمیق و صمیمانه تبدیل شده است که در تمام سطرهای نامه‌ها موج می‌زند.
یکی از نکات جالب توجه در این نامه‌ها، تأکید هانیبال الخاص بر اهمیت مطالعه و پژوهش است. او از م. آزاد می‌خواهد تا درباره‌ی موضوعات مختلف، از جمله شعر شاعران ایرانی، مطالعات گسترده‌ای انجام دهد و نتایج آن را با او در میان بگذارد. این نشان می‌دهد که این دو هنرمند، علاوه بر علاقه به هنر، به دانش و آگاهی نیز اهمیت فراوانی می‌داده‌اند.
از سوی دیگر، م. آزاد نیز در پاسخ به نامه‌های هانیبال الخاص، به ابراز احساسات و افکار خود می‌پردازد. او درباره‌ی مسائل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی زمانه نظر می‌دهد و دیدگاه‌های خود را با دوست هنرمندش در میان می‌گذارد.
با مطالعه‌ی این نامه‌ها، می‌توان به عمق ارتباط بین این دو هنرمند پی برد. رابطه ای که فراتر از دوستی، به نوعی همدلی و همزبانی روحی تبدیل شده است. این نامه‌ها همچنین نشان می‌دهند که هنر و ادبیات، می‌توانند پلی برای ارتباط بین انسان‌ها باشند و به آن‌ها کمک کنند تا به درک عمیق‌تری از خود و جهان پیرامون خود دست یابند.
در مجموع، کتاب «از غربت، با عشق» یک سند ارزشمند از تاریخ هنر و ادبیات ایران است که به خواننده این فرصت را می‌دهد تا با دو تن از بزرگ‌ترین هنرمندان ایرانی آشنا شود و از مکاتبات خصوصی آن‌ها لذت ببرد. این کتاب برای علاقه‌مندان به هنر، ادبیات و تاریخ ایران، یک منبع مطالعاتی بسیار مفید خواهد بود