1.00
(1)رایاحمد تفضلی (زاده ۱۶ آذر ۱۳۱۶ در اصفهان – درگذشته ۲۴ دی ۱۳۷۵ در تهران) چهره‌ای درخشان در عرصه زبان‌شناسی، ایران‌شناسی، پژوهش و ترجمه بود. او به عنوان استاد زبان‌های باستانی در دانشگاه تهران، شهرت جهانی کسب کرد و به خاطر تخصص عمیقش در زبان‌های پارسیگ و پارتی، در زمره معدود صاحب‌نظران این حوزه در سطح بین‌الملل شناخته می‌شد.
تفضلی در ۱۶ آذر ۱۳۱۶ در اصفهان دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی خود را در تهران گذراند و در سال ۱۳۳۵ با دریافت مدال درجه اول فرهنگ از دارالفنون، دیپلم ادبی گرفت. در سال ۱۳۳۸ با رتبه اول از دانشکده زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. سپس در سال ۱۳۴۰ راهی انگلستان شد و در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران در مدرسه زبان‌های شرقی دانشگاه لندن به تحصیل ادامه داد و در سال ۱۳۴۴ موفق به اخذ فوق لیسانس شد.
تفضلی آثار متعددی در زمینه زبان‌های باستانی ایران، ایران‌شناسی و ترجمه از خود به یادگار گذاشته است. از جمله آثار برجسته او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
تسلط بر زبان‌ها:
تفضلی علاوه بر تبحر بی‌نظیر در زبان‌های باستانی ایران، به زبان عربی نیز کاملاً مسلط بود. او همچنین به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی و ادبیات فارسی تسلط کامل داشت و با زبان روسی نیز آشنایی داشت.
تفضلی با تلاش‌های بی‌وقفه و پژوهش‌های ارزشمند خود، سهم بسزایی در شناخت و معرفی زبان‌ها و فرهنگ ایران باستان ایفا کرد. تالیفات و ترجمه‌های او از جمله گنجینه‌هایی گرانبها در این حوزه محسوب می‌شوند و نام او را در زمره برجسته‌ترین دانشمندان ایران‌شناسی و زبان‌شناسی جهان به ثبت کتاب‌ها
