معرفی کتاب

سال 1776، زمانی که روسو مردی سالخورده و در آستانة مرگ است و آوازة او تمام اروپا را درنوردیده، نگارش خیالپردازی‌های رهرو تنها شروع می‌شود اما در سال 1778 روسو چشم از جهان فرومی‌بندد و مرگ امانش نمی‌دهد تا آخرین اثر خود را به پایان برساند.

کتاب در ده بخش که هر بخش با «گشت» مشخص شده تنظیم شده است. هفت فصل آن را روسو کامل کرد، گشت هشتم و نهم بدون بازبینی او ماند و گشت دهم را یکی از دوستان او بر اساس دست‌نوشته‌های روسو نهایی می‌کند.

محتوای کتاب آمیزه‌ای از زندگی‌نامه، شرح حال روسو و به‌ویژه گیاهانی است که روسو در طی پیاده‌روی‌های خود در حومة پاریس دیده است. کتاب روابط آرامش‌بخش او را با طبیعت آشکار می‌کند و روسو در این گشت‌ها نه به توصیف طبیعت بلکه به حالات روحی‌ای که طبیعت در او پدید می‌آورد می‌پردازد.

· نسخه الکترونیکی این کتاب در فیدیبو و طاقچه موجود است.

· این کتاب برای افرادی که به سرگذشت و شرح حال روسو در سال‌های آخر زندگی او علاقه دارند و کسانی که شرح و بسط استدلال‌های روسو در زمینة آموزش و فلسفه را دنبال می‌کنند مناسب است.

دربارة نویسنده

ژان ژاک روسو فیلسوف، نویسنده و موسیقی‌دان اهل ژنو بود که در اوج دورة روشنگری اروپا می‌زیست. اندیشه‌های سیاسی او بر پیشرفت عصر روشنگری در سراسر اروپا و همچنین جنبه‌هایی از انقلاب فرانسه و توسعة اندیشه سیاسی، اقتصادی و آموزشی مدرن تأثیر گذاشت.

نظریه‌های او دربارة نابرابری و مسائل اجتماعی سنگ‌بنای اندیشة سیاسی و اجتماعی مدرن است. رمان هلوئیز جدید برای توسعة پیش‌رمانتیسم و رمانتیسم در داستان مهم بود. امیل یا تربیت نوشته‌ای دربارة جایگاه فرد در جامعه است. یا خودزندگی‌نامه‌های او که آغازگر نوشتن زندگی‌نامه‌های مدرن شد.

بخشی از کتاب

دیگر حاصل تخیلاتم بیشتر خاطره است تا نوآوری. رخوتی ملایم همة توانایی‌هایم را می‌فرساید. اندک‌اندک شعلة زندگی در وجودم به خاموشی می‌گراید. روح من دیگر به دشواری از کالبد فرسوده‌اش اوج می‌گیرد و اگر امید آن نبود که شرایط دلخواه و درخور خویش را بیابم، دیگر جز با خاطراتم زنده نبودم. بدین‌سان، برای آن که پیش از تباهی در خود تأمل کنم، باید دست‌کم چند سالی به گذشته بازگردم، به زمانی که چون امیدم را در این دنیا یکسره از دست داده بودم و دیگر در زمین خوراکی برای دل خود نمی‌یافتم، اندک‌اندک به این خو می‌گرفتم که دلم را با جوهر خودش بپرورانم و چراگاهش را در درون خویش بجویم. این منبع، که خیلی دیر به وجودش پی بردم، چنان بارور شد که به زودی همة کمبودها را جبران کرد.