کتاب "امید آفتابی من" ما را به سفری جذاب و صمیمی به دنیای شخصی احمد شاملو دعوت می‌کند. در این کتاب، مجموعه‌ای از نامه‌های صمیمانه و پر مهر شاملو به پسرش سامان گردآوری شده که پنجاه سال از زندگی این شاعر بزرگ را در بر می‌گیرد. این نامه‌ها، تصویری زنده و ملموس از زندگی شخصی شاملو ارائه می‌دهند و ابعادی از شخصیت او را به نمایش می‌گذارند که شاید کمتر شناخته شده باشند.
احمد شاملو متخلص به الف. بامداد، یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین چهره‌های شعر فارسی در دوران معاصر بود. او به تاریخ ۲۱ آذر ۱۳۰۴، در شهر تهران دیده به جهان گشود، و به تاریخ ۲ مرداد ۱۳۷۹، در شهر کرج، روی در نقاب خاک کشید. احمد شاملو جز شعر، در زمینه‌های ادبی دیگری نیز فعالیت داشت؛ از جمله در سه عرصه‌ی ترجمه، تحقیق و پژوهش و نقد ادبی.
شاملو، آن‌چنان که در شعرهایش و نامه‌هایش به آیدا، همسرش، به تصویر کشیده شده، شاعری عاشق‌پیشه و مبارز بود. اما در "امید آفتابی من"، ما با سیمای دیگری از او روبرو می‌شویم: شاملوی پدر. شاعری که با دلسوزی و صداقت به فرزندش عشق می‌ورزد و از او انتظاراتی دارد. او در نامه‌هایش به سامان، همواره بر اهمیت دانش‌اندوزی، تفکر انتقادی و لذت بردن از زندگی تاکید می‌کند.
یکی از نکات جالب توجه در این کتاب، نشان دادن ابعاد انسانی شاملو است. او، همچون هر پدر دیگری، گاهی اشتباه می‌کند و عواطفش بر او غلبه می‌کند. اما همین اشتباهات و احساسات، او را به انسانی نزدیک‌تر و قابل لمس‌تر تبدیل می‌کند. خواندن این نامه‌ها به ما یادآوری می‌کند که حتی بزرگ‌ترین شاعران و متفکران نیز، انسان‌هایی معمولی با احساسات و ضعف‌های خود هستند.
از سوی دیگر، این کتاب به ما کمک می‌کند تا با ظرافت‌ها و نکات جالبی در اندیشه و منش شاملو آشنا شویم که شاید در شعرهایش به طور مستقیم به آن‌ها اشاره نشده باشد. شاملو در نامه‌هایش به پسرش، از فلسفه زندگی، اهمیت خانواده، و نقش فرهنگ در شکل‌گیری شخصیت انسان سخن می‌گوید. این موضوعات، ابعادی از شخصیت شاملو را نشان می‌دهند که به عنوان یک روشنفکر و متفکر، برای ما بسیار جالب توجه خواهد بود.
"امید آفتابی من" تنها یک مجموعه نامه نیست؛ بلکه یک سند تاریخی است که به ما اجازه می‌دهد تا به زندگی خصوصی یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر ایران نزدیک‌تر شویم. این کتاب برای همه کسانی که به شعر و شخصیت احمد شاملو علاقه‌مند هستند و دوست دارند ابعاد پنهان زندگی او را کشف کنند، خواندنی است.
در نهایت، می‌توان گفت که "امید آفتابی من" کتابی است که به ما یادآوری می‌کند که حتی بزرگ‌ترین شخصیت‌ها نیز، انسان‌هایی معمولی با احساسات، امیدها و آرزوهایی هستند. این کتاب به ما نشان می‌دهد که عشق پدرانه، فراتر از همه مرزها و تفاوت‌ها، یک احساس جهانی است.